Κυριάκος Δημητρίου - Επιστολή ενός σκαντζόχοιρου από τον βόρβορο του Πεδιαίου. 27η ημέρα του μηνός Rebiab.

Εκλαμπρότατοι,

Τι βοθροθύελλα είναι αυτή που έπληξε την πόλη; Αδάμαστες οι δυνάμεις της φύσης! Σας γράφω από τα βάθη της ψυχής μου, που βρίσκεται στον παράδεισο με άλλες σκαντζοχοιροψυχές, καθότι η ζωή μου τελεύτησε ατυχώς από τη θεομηνία. Είναι πολλές μέρες που είμαι μισοθαμμένος στα ουράνια λύματα, τα επτά χιλιάδες αγκάθια μου άρχισαν να λιώνουν και να γίνονται καφετιά στάχτη. Εξουσιοδοτημένος από άλλες αγαθές ψυχές, σας απευθύνω έναν ύστατο χαιρετισμό, εντολοδόχος των βατράχων, των μελισσών, των σαλιγκαριών, των φιδιών, των αρουραίων, των ερωδιών, των αγριοπερίστερων και κορακιών, των παπαγάλων, των χελωνών, των κολεοπτέρων, πτηνών και γάτων, σκύλων, κερκοπίθηκων και κάποιων βρικολάκων (που τυχαίως εγκλωβίστηκαν στην επικράτειά μας), των μυρμηγκιών, αλλά πρωτίστως εκ μέρους των συμπολιτών μου σκαντζόχοιρων, που άλλοι είναι ακόμη εν ζωή, μολονότι κείτονται στις όχθες του ποταμού σε κωματώδη κατάσταση, ενώ οι πιο πολλοί βρίσκονται μαζί μου, εν τόπω βοθροχλοερώ. Οι ζωντανοί ελπίζουν ακόμη, κι ας ψυχορραγούν, οι δυστυχείς, πως η γλοιώδης βοθροθύελλα θα κοπάσει, με τη βοήθεια του Θεού των σκαντζόχοιρων – αν είναι άλλος Θεός ο δικός σας, εκλιπαρούμε να προσευχηθείτε για να ξορκίσει το κακό, ίσως η αγνότητα της ψυχής και των έργων σας, πείσει τον Παντοδύναμο να κατευνάσει τον θυμό του! Βλέπετε, κανένας σκαντζόχοιρος δεν ανέμενε, πως μετά τη σφοδρή βοθροθύελλα του μηνός Zilhagé (που κανένας βοθρομετεωρολόγος δεν προέβλεψε αφού προκλήθηκε από πτώση μετεωρίτη στο φεγγάρι), που μας κατέπνιξε με δύο χιλιάδες τόνους ουρανόπεμπτα λύματα, θα ακολουθούσε φρικτότερη ανεμοβοθροθύελλα, μόλις ενενήντα ημέρες αργότερα. Αλίμονο όμως, άγνωστες οι βουλές του Κυρίου.

Θα θέλαμε να σας μεταφέρουμε καταρχάς την ευαρέσκειά μας, καθότι γνωρίζουμε πως ο ανθρώπινος σας πολιτισμός στηρίζεται στα συστήματα αποχετεύσεως. Κομβικό σημείο στην εξέλιξη της ιστορίας. Μεγαλοφυές. Φαντάζεστε να ζούσατε στο Παρίσι τον δέκατο όγδοο αιώνα; Θα χρειαζόσασταν décrotteurs (συγγνώμη για την έκφραση, οι σκαντζόχοιροι γινόμαστε χυδαίοι και αμετροεπείς καμιά φορά) ν’ απολυμάνουν με οινόπνευμα και αρωματικά βότανα τις μπότες και τις περούκες σας προτού εισέλθετε στα θερινά σαλέ σας ή στις πολιτιστικές εκδηλώσεις των μεγάρων σας δίχως να είστε πασαλειμμένοι με περιττώματα.

Πλήθος δίποδα που περιφέρονται στον πεζόδρομο σαν να κωπηλατούν αδιάκοπα, ή με βροντερό καλπασμό όπως τα άλογα, δύσοσμοι, κάθιδροι (τι ματαιότης), φλυαρούν για την πυκνή βοθροθύελλα, και για τα φρεάτια, τα αντλιοστάσια, τους σωλήνες, που υπερχείλισαν κι εκβάλλουν στο ποτάμι –  οι σιχασιάρηδες, τα βυρσοδεψεία και τα σφαγεία δεν ενοχλούν την αισθητική τους. Αποφάσισαν να φορούν πιο κατάλληλα ρούχα για αυτή τη λασπουριά και των βρόμα. Είναι ευτυχείς διότι άρχισαν να συνηθίζουν τη δυστυχία. Ο Δαρβίνος είχε τελικά δίκιο.

Ουδείς ευγενής από τα ανώτατα στρώματα της διοίκησης, οι λεγόμενοι αξιωματούχοι (να εξηγηθώ: οι κυβερνήτες, οι επιθεωρητές αποχετεύσεων, οι καρδινάλιοι, οι δήμαρχοι, η αστυνομία, οι δικαστικοί κλητήρες, οι εισαγγελείς, οι αντιεισαγγελείς, οι φοροεισπράκτορες, οι γενικοί ελεγκτές, οι αντιπεριφερειάρχες, οι γενικοί επιθεωρητές πριγκιπικών ανθέων, σύμβουλοι, παρασύμβουλοι, κομισάριοι, πάρεδροι, επίτροποι περιβάλλοντος, διευθυντές, γραμματείς νερουλάδες και λυματολόγοι) ανέλαβε την ευθύνη, εξάλλου είναι άνθρωποι με γλυκούς τρόπους, απλοί, ταπεινοί και ειλικρινείς, συνειδητοί κι έξυπνοι με πολιτικό αισθητήριο, οι οποίοι κάνουν ό,τι μπορούν για το κοινό όφελος – άπαντες διεκδικούν το χρίσμα της αθωότητας. Τι φταίνε αν η βοθροθύελλα συνεχίζεται απτόητη για επτά μήνες προκαλώντας πλημμύρες, αν ξεφυτρώνουν περιττώματα από το έδαφος σαν τα μανιτάρια; Αρνούμαι να μπω σε αιρετικούς διαλογισμούς, στο κάτω κάτω της γραφής, τι είμαι, ένας μισολιωμένος σκαντζόχοιρος είμαι – τι κι αν τα δόντια μου είναι ακόμη κοφτερά… Μωρολογώ, κλαψουρίζω, και μια σαλαμάνδρα βρήκε την ευκαιρία να ροκανίσει τη μύτη μου. Ο αέρας είναι μολυσμένος από την αποφορά των θανατωμένων, τα τοξικά απόβλητα, το ζωμό του διαβόλου που σμίγει με την ανελέητη ζέστη και τον βόρβορο. Α, και κάτι ακόμη –  οι δημοσιογράφοι, πού εξαφανίστηκαν οι εύθυμοι, οι ελλόγιμοι, θα είναι κρυμμένοι σε κάποια κουφοξυλιά αναλύοντας με τις θελκτικές κρυστάλλινες φωνασκίες τους την ευρωπαϊκή μας ταυτότητα. Στις επόμενες εκλογές οι σκαντζόχοιροι θα απαιτήσουμε συμμετοχή και ψήφο, ένας εστεμμένος σκαντζόχοιρος, έστω βοθρόπληκτος, θα βοηθούσε τα μάλα την εκφυλισμένη Δύση.

Εκλαμπρότατοι,

Εμείς τα ζώα, τα ερπετά, τα πτηνά και τα έντομα, κυρίως τα έντομα, για τα οποία τρέφω ιδιαίτερο πάθος, υποφέρουμε πολύ. Οι άνθρωποι συνήθισαν – αισθάνομαι πως θα τους λείψει η βοθροθύελλα άμα δεήσει ο Μεγαλοδύναμος και κοπάσει, με την πάροδο των μηνών ο οργανισμός τους έχει, ως φαίνεται, προσαρμοστεί άριστα. Εξ ονόματος όμως των άλλων ζωντανών, με την τιμή και την υπόληψη ενός νεκρού σκαντζόχοιρου, σας παρακαλώ ταπεινά, βρείτε έναν τρόπο να εκτρέψετε τη βοθροθύελλα προς άλλα γαλανά γεωγραφικά τοπία. Επίσης, άμα ευκαιρήσετε, ελάτε εκλαμπρότατοι, φιλόπονοι, μαζί με τα άλλα ζώα, να φυτέψετε δέντρα και βασιλικούς, κρίνα και τριανταφυλλιές στις όχθες του ποταμού – σκάβοντας τη γη ίσως ανακαλύψετε το μυστικό της φύσης που είναι βαθιά κρυμμένο στον υπόγειο κόσμο.

Υστερόγραφο: θα επιθυμούσα (όπως λέτε κι εσείς «θέλω να ελπίζω») να έγραφα έναν ρητορικό λίβελο ωστόσο οι νεκροί σκαντζόχοιροι διατηρούν πάντοτε την εσώτερη ιδιοσυγκρασία του πνεύματος. Από τις γλυκιές ευωδίες του μαγικού ποταμού, τις τοξικές καλαμιές και τα λησμονημένα κελαρύσματα, σας απευθύνω τον ύστατο μου χαιρετισμό.